Өлең: Мұқағали Мақатаев (О капитан Капитаным!)

О, капитан! Капитаным!
Не сұмдықтан өткен ек,
Қазына тауып,
Қарсы тұрдық дауылменен бетпе-бет.
Қалың нөпір,
гавань күтіп,
қоңыраулатып төңірек,
Жабыла бір қарайды кеп,
сенің кәрлі кемеңе!
Жүрек, жүрек,
жүрек,
жүрек, алайда,
Жан тапсырған палубаңда
бара жатыр қан ойнап,
О, каптиан! Капитаным!
Шаттануда жағалау,
Дабыл тулар...
Тұршы орныңнан!
Бәрі соның саған-ау!
Венок гүлдер, халық саған ұмтылған,
Саған,
Саған арналуда,
барлық жүздер нұр тұнған.
Қолыма әкеп басынды қой,
әкем, менің мақтаным!
Жоқ, бұл түсім,
Сенің суық, сұлқ түсіп жатқаның!
Еріндері қимылсыз,
капитаным қатпады үн,
Сезінбейді қолымды,
үнсіз әлсіз, жатбауыр,
Жауынгер, жалғыз кемесін,
Гаваньға дейін жеткізген,
Қазынасын халқына,
дауылдан аман өткізген,
Шаттаныңдар жағада,
дуылдаңдар, не етейін,
Палубаны ол өлген,
Мұңмен шолып өтейін