Өлең: Мұқағали Мақатаев (Сынық қанат шағалам)

Теңіздің тіліп айдынын,
Кемелер кетіп барады,
Желкенді менің қайығым,
Жалт беріп бірде қалады.
Қайығым - менің уайымым,
Барады тастап жағаны,
Кемелер - алып киттейін,
Опырды, бәрін жапырды.
Шағалам, менің титтейім,
Қанатын суға матырды.
Қанатын суға матырып,
Қайтадан көкке атылды,
Бар күшін жиып ақырғы.
He таптың сол бір арадан,
Қарасаң етті шамаңа.
Сынық та қанат шағалам,
Отырсаң етті жағада.
Айрылып ерік, шамадан,
Ілгері, кейін бара алмай,
Қалды да қойды шағалам,
Теңізге тіккен жалаудай