Өлең: Мұқағали Мақатаев (Жездіде)

Жезқазған.
Жездінің бұл қатпарынан,
Еліме иен ырыс ақтарылған.
Осында жүр жастары, қарттары да,
Қанышынан үйреніп, хат таныған.
Хат таныған,
Басына бақ дарыған.
Жер асты - көгілдір тау, құлама жар,
Жер үсті - көк тіреген мұнаралар.
Көлбеп жатқан көк тасқа сына қағар,
Кеншілер - кереметтей ғұламалар.
Жеті қат жер астына енгенінде,
Ұқсамайды тозаққа, көрге мүлде.
Ғұлама кеншілерді көргенінде,
Көк тастың найза ойнатып өңменінде,
Кенші болғың келеді сен де бірге.
Астыңнан да, үстіңнен бұлақ аққан,
Қопарылыс естілді мына жақтан.
Жар құлап жазатайым кетпесін деп,
Жанталасып кеншілер сына қаққан.
...Қанышынан кешегі хат таныған,
Хал қалай деп сұрасаң қарттарынан,
Білмейді екен басқаны шаттанудан,
Аулақ емес, әрине, мақтанудан