Өлең: Мұқағали Мақатаев (Ол шақты қайтем)

Көлшікте, біздің іргеде,
Бақаның хоры басталған.
Күнде де, айлы түнде де,
Сорғалап нұр тұр аспаннан.
Қоңыр үй.Тозған.Қазақы.
Болмайтын онда терезе.
Тозбайтын еді ғажабы,
Шаңырақ, уық, кереге.
(Ол шақты қайтем мақтап құр)
Ши ұстаушы едік есікке.
Жамырап келіп аппақ нұр.
Жармасар еді тесікке.
Сандаған сығыр сәуледен,
Панамыз тұрар жарық боп.
Үміткер болып әрнеден,
Маужыраушы едік қарық боп.
Алаңсыз, бейқам өсіп ек,
Бақалар хоры тербетіп.
Өмірдің содан көшіне,
Ілесіп кеттік ержетіп