Өлең: Дәуітәлі Стамбекұлы (Ақ бұлт)

Желің де жоқ үп еткен,
Алып ұшқан.
Шалғын менен күн шуақ сағынысқан.
Жаздың нағыз сәскесі
Көл шетінде
Бақаларды өнері,
Әні қысқан.

Жаздың небір қызығын сұрамағын,
Шалғын іші қаптаған дуадағың.
Балалығым есіме түсіп кетіп,
Балағымды түріп ап қуаладым.

Еске түсті көп нәрсе қайта оралып,
Қайран күндер қаймағын шайқап ағып.
Осындайда айғайлап құлағыңа
Өткен күндер өз сөзін айтады анық.

Содан бері есімде бір ақ бұлт,
Бір ақ бұлт жанымды сұрақ қылып.
Екі бұрым ақ бұлттай орамалын,
Кетіп еді соңына лақтырып.

Жүрегімді сол еді ала кеткен,
Ойымды да сол еді алаң еткен.
Биік аспан төсінен жәйлап келіп,
Сол бір ақ бұлт қолыма қонады еппен.