Өлең: Дәуітәлі Стамбекұлы (Көркіңе Көкше, құмармын)

1. Жұмбақ қыз

Көгілдірі Көкшенің,
Көркің қандай келіскен?
Атың керек тек сенің,
Айта салшы,
Періштем.

Жанымды бір менің де
Түсін енді,
Жұмбаққыз.
Келгеннен соң өмірге,
Бәріміз де қымбатпыз.

Өңің қандай келіскен,
Сұрамай-ақ мән-жайын,
Атыңды айтшы,
Періштем,
Өлеңімді арнайын.


Осы жұмбақ күйіңе
Ұқсап қапты Жұмбақтас.
Мынау тірі дүние
Сені маған ұрлатпас.

Адам айтса сенгісіз,
Егізсің бе екеуің?
Сендерге де белгісіз
Менің де кім екенім.

Айтып-айтпай не керек,
Мен үшін сен жұмбақсың.
Жұмбақтас қой керемет,
Сен одан да қымбатсың!

2. Жидек тере барғанда

Мына қысқа ғұмырды-ай,
Бере алмаппын онша мән.
Еш нәрсеге бұрылмай,
Телміремін мен саған.

Қарадың сен күлімдеп,
Наз қылықпен аялы.
Бір мезгілде Күнің де
Ұясына таяды.

Қалып жатыр гүл бөктер,
Келеміз біз аяңдап.
Жанып жатыр жидектер
Шелегіңде алаулап.

Сен еркіңді билетпей,
Менің жайым болмады.
Шелектегі жидектей
Алаулайсың сен-дағы...

3. Осында ғана туар ем

Қасымда орман сыңсиды,
Алдымда айдын дөңбекшіп.
Қабылдап алып бұл сыйды,
Туласам деймін мен де өстіп.

Алдымды кесіп көлеңдей,
Аңғартып және сақ күйін,
«Сен қайдан келдің?» дегендей,
Қарайды маған ақ тиін.

Айыға алмаспын мен енді,
Аз күнге қалар жұмыс та...
Қытықтап кетті денемді
Сүйкімді құйттай құмырсқа.

Орманның іші сап-салқын,
Сап-салқын көлдің суы да.
Көл де алтын мұнда,
Тас та алтын
Шомылған көктің буына.

Шарбысын желге лақтырып,
Қызынып шілде күніне,
Маржан іздей ме,
Ақ бұлт
Қарайды көлдің түбіне.

Құс әні...
Құмар қандырдым,
Қалып-ақ еді күй қызбай.
Иісі көк пен шалғынның
Елітті есті жиғызбай.

Көкшенің биік төрінде
Таласа өсіп шынармен.
Енді бір келсем өмірге,
Осында ғана туар ма ем....

4. Бірде түнде

Көрмедім мұндай түсті мен,
Ояна келсем ұйқымнан,
Тұп-тура көлдің үстінен
Естілді ғажып сиқырлы ән.

Ән бар ма сондай бұл маңда,
Әлгі әуен ұзақ төгілді.
Ақан ба әлде, Біржан ба,
Көзіме елес көрінді.

Аңыздан шыққан адамдай,
Жеткізді нені бұла жел?
Бейнесі көзден жоғалмай,
Кісінеп тұрды Құлагер.

Аңызға толы бұл мекен,
Аңыздың-дағы жаны бар.
Иесін іздеп жүр ме екен,
Шапқылап кетті жануар....

5. Бурабай мен ақын

- Арманың бар ма, Бурабай? –
Деп ақын одан сұрайды, -
Көгіңде жаңа туған ай
Көліңе келіп құлайды.

Сыңсиды орман түнімен,
Шолпылдап суың тынбайды.
Не айтып жатсың бұнымен
Не жайлы және кім жайлы?

Кезегі сонда келгендей,
Алды да үнсіз күлімдеп,
Ормандар,
Таулар,
Көлдер де
Сөйлейді бәрі күбірлеп.

- Ауруды айықтырамын,
Жалғызға дос боп жетемін.
Сұлуды ару қыламын
Жігітті ақын етемін.

Келгеннің бәрін осында
Рақатты күйге батырдым.
Күш-қайрат беріп батырға,
Шығардым даңқын ақынның.

Әлдилеп тостым, жағамды,
Дерттіге дауа болғанмын.
Рақат сыйлап адамға
Бақытты ету – арманым.

6. Айтатын не бар

Жұмбақтас сынды өмір де
Жұмбақ көп, не бар айтатын.
Жұмысым бітіп менің де
Жол түсті үйге қайтатын.

Қош дейді мені қия алмай,
Толықсып тұрып туған ай.
Тостағанына сыя алмай
Толқиды баяу Бурабай.

Дегенмен, менің жүрегім,
Соғады сен деп, бол аман.
Айтатын не бар...
Тілегім,
Сау болшы пәле-жаладан.