Қазақша өлең: Төлеген Айбергенов (Қырыңда анам қыз күнін)

Қырыңда анам қыз күнін
Қыздырып өткен Кегейлі.
Келем деп қайтып, түз гүлін
Үздіріп кеткен Кегейлі!..
Су алған сайда әжемнің
Сырғасы қалған Кегейлі.
Сырласы қалған Кегейлі,
Мұңдасы қалған Кегейлі.
Әмудің арғы бетінен
Арқалап келдім көп ойды.
Жүректің ыстық отымен
Мархаббат, қарсы ал, Кегейлі!
Көркімді көріп қуанған
Баладай кемпір-шалдар-ай,
Алыстан келген нарлар-ай,
Арыстан кеуде жандар-ай.
Жаралу шарт па егіз боп,
Туысқа мен де ғашық ем.
Тербеліп кеттім теңіз боп,
Сүйдім де көздің жасымен.
Анаммен тұстас болғандар,
Әкеммен қиқу салғандар.
Мендегі ыстық сәлемді ал,
Мендегі ыстық арманды ал.
Жанассаң жанда жаз қалар,
Жарқырай түскен жарықтар.
Қазылмай жатқан қазбалар,
Жазылмай жатқан тарихтар.
Тастыңдар неге бұлақтай,
Өзен-ой басын сағалап.
Жалынға тиген сынаптай,
Жастарың кетті домалап.
Жоқ ем ғой кірбің әкелген,
Бар еді қандай сыр мұнда!
Жан досың болған әкемнен
Айнымай қалып тұрмын ба?
Шаттыққа толы шақтарды ең
Өткіздім сенде, қыр бастым.
Сыбдырлап тұрған бақтармен
Сыбырлап тұрып сырластым.
Көңілі көктем кең кеуде
Ағаймен пікір алыстым.
Жаз келбет жарқын жеңгейге
Әзілімді айтып таныстым...
Жүректе өкпе назың жоқ,
Күшті едің шіркін ой неткен!
Көрінді маған алыс боп
Қасымда тұрған бойжеткен.
Қайтейін жаны пәк достар,
Бозбала күндер өтті ғой.
Сақылдап күлген көп қыздар
Арман боп қалып кетті ғой...