Өлең: Тағдыр кейде көндірмес құламауға

Тағдыр кейде көндірмес құламауға,
Жығылсам да тырыстым жыламауға.
Бос көңілім тек қана жасқа толды,
Шыдамай әділетсіз бұла дауға.

Қайтейін өмірімді тұманды еткен,
(Қолыма алмадым ба Құран көптен?)
Алайда Жаратқанға тәубе қылдым,
Қайтер ем ғұмыр кешсем бұдан да өткен.

Шыңдалдым саралаумен санамды әр күн,
Жарандардың ниетін сан аңғардым.
Шын түсіндім ақ,қара өмір заңын,
Көргенде пенделігін адамдардың.

Кей-кейде ақындықпен еркіндедім,
(Сонда да уәдемнің сертінде едім)
Бір адамға жақсылық жасау үшін,
Мың адамға қиянат келтірмедім.

Кетті ғой бұдан бетер бастан қайғы,
Өткенді ойлап жүректен жас парлайды.
Не пайда аһ ұрғанмен,шарқ ұрғанмен,
Қайтадан жастық өмір басталмайды...