Қазақша өлең: Махамбет Өтемісұлы (Зынданда)

Кеше біз зынданда жатып
құбылдың,
Қамалаған көп дұшпанға
қор болдық.
Терезеден телміріп,
Ағайын мен туғанды
Бір көруге зар болдың.
Ай астында бір көл бар
Ай астында бір көл бар -
Ат шаптырса жеткісіз.
Ортасында алуа, шекер бар -
Татқан қулар кеткісіз.
Қарада да қара бар -
Хан ұлы басып өткісіз.
Алланың бір күні бар -
Бір жарым ай жеткісіз.
Мұңдас ерлер болмаса,
Менің айтқан сөздерім
Құлқына жаман жеткісіз.
Орай да борай қар жауса
Орай да борай қар жауса,
Қалыңға боран борар ма?
Қаптай соққан боранда
Қаптама киген тоңар ма?
Туырлығы жоқ тұл үйге
Ту байласаң тұрар ма?
Ту түбіне тұлпар жығылса,
Шаппаған нәмәрт оңар ма?
Қарындастың қамы үшін,
Қатын менен бала үшін
Беркініп садақ асынбай,
Біріндеп жауды қашырмай,
Білтеліге оқ салмай,
Қорамсаққа қол салмай,
Қозы жауырын оқ алмай,
Атқан оғы жоғалмай,
Балдағы алтын құрыш болат
Балдағынан қанға боялмай,
Қасарысқан жауыңа
Қанды көбік жұтқызбай,
Халыққа тентек атанбай,
Үйде жатқан жігітке
Төбеден тегін атаң болар ма?!