Қазақша өлең: Мерген Тоқсанбай (Қыз монологы)

Ағажан!
Мен сіздің өлеңіңізге емес,
Өміріңізге енгім келеді.
Атар таңды бірге көрерімізге,
Сенгім келеді, ағажан!

Сүйемін деуге дәтім жетпейді,
Сол үшін,
Жанарымды оқып, жүрегімді тыңдаңызшы!
Өтінем, аясаңыз егер мені шын,
Түк сезбейтіндей боп тұрмаңызшы!

Сөзіңіз, көзіңіз, өзіңіз салқынсыз.
Мені жауратып,
Жылата бересіз Сіз неге?
Білесіз бе,
Сізге ұқсағасын,
Ғашық боп алдым күзге де.

Ағажан,
Мен сізді сағынып жүрмін...
Күтумен жүрмін, пайдасыз.
Мен жалғыз мұңға малынып жүрмін,
Сіз кіммен жүрсіз??? Қайдасыз?!

Сізге хат жазып жіберсем бе екен?
(Оқымайсыз ғой бәрібір!)
Туф, сөз таппай осы мүдірсем бе екен?!
Кездесейікші тағы бір...

Ағажан,
Өткендегідей, көктемдегідей,
Мейлі, үндемей тұрсақ та.
Төбем бір көкке жеткендегідей
Қуанайын!
Түсіңізге кіріп, рұқсат па?!