Қазақша өлең: Ерлан Ахмет (Баянаула)

Баянауланың қойнынан
аналық иіс аңқиды.
Уызын беріп тойдырған
балауса буын балқиды.

Баянға махаббатымды
жеткізе алман тілменен.
Ардақты асыл атыңды
қазақта жан жоқ білмеген.

Далбаның жусан иісі
сепкендей жұпар жаныма.
Тірліктен кеткен киесі
ұмтылар үміт таңыңа.

Баянның құшақ ашқанын –
сағыныш дермін сарғайған.
Өзіңсіз өмір – қас-қағым
өтетін аңсап шалғайдан.

Көп жасап, көпті көргендер –
сен үшін сәби бәрібір.
Торайғыр гүлін тергендер –
етегін бойлап әлі жүр.

Баянға тура тартамын
дәм шақырар туса күн.
Сырыңның барын сарқамын,
келмейді тағы сусағым.