Қазақша өлең: Ерлан Ахмет (Жаса, Железин!)

Тарихыңның Үрлітүп – тамырындай,
Жетіп тұрған замана сарынындай.
Озерный мен Алакөл, Жаңа жұлдыз –
жаңа ғасыр жолының жарығындай.

Ардақтайтын Аққайың, Ақтауың бар,
Башмашында бағзыдан жатқан үн бар.
Қызған сайын темірдей қайратыңды
азаматтар асырған мақтауың бар.

Ақсақалдан бата алған,
Адалдыққа бет алған.
Айналайын халқым-ау,
Адаспайтын қатардан.
Аңсап жеткен бар арман –
Азаттығы саналған.
Асқақ елім жаралған,
Ай-хай, Ұлы даламнан.

Новомир мен Леснойды араларсың,
Ақ Ертістің бойын да жағаларсың.
Веселая рощаның орманындай,
Жауһар жерді қай жақтан таба аларсың?

Еңбекші де шаттанып, ән салдырған,
Михайловка жидекке тамсандырған.
Ел мен елді жалғайтын елшідейін,
Құшақ жайып тұрады қарсы алдыңнан.

Арайлы таң атырған,
Алтын бидай сапырған.
Айналайын, халқым-ау,
Асқақтаған атыңнан.
Ақ Ертістен нәр алған,
Алты алашқа таралған.
Айбынды елім жаралған,
Ай-хай, Ұлы даламнан.

***

Тағдыр, мені қаншама қамшыладың,
жаным шығып кетердей жаншыламын.
Ай-жұлдызбен қоштасып жатам кейде,
көре алмастай ертеңгі таң шуағын.

Тағдыр, сонша несіне сынай бердің,
тұрмай жатып сүрініп, құлай бердім?!
Құдай берер қуаныш бола ма деп,
сұрай бергім келеді, жылай бергім?!

Тағдыр, аз ба мысқылдап ойнағаның,
ұға алмаймын, ұйиды бойда қаным?!
Жеті жаста жартылай жетім болып,
асқар таусыз қалам деп ойламадым.

Тағдыр, маған жалғыздық жазғаның ба,
таусылмайтын нала-мұң, наздарым да?!
Жүрегімді жұлып ап көмгендеймін,
анашымның қорымын қазғанымда!

Саласың ғой әлі де айлаға мың,
күресінде қалмауға сайланамын.
Күресумен өтейін өмір бойы,
тағдыр, бірақ, бағымды байламағын!


***

Жүрміз ғой ойнап-күліп, сыр ақтарып,
жоспарды жасап алып, бір апталық.
Біреулер жетіп жатса мұратқа нық,
біреулер қалып жатар жырақтанып.

Адам бар мәз болатын күндігіне,
бесінде ашылмайтын түндігі де.
Адам бар байлық, мансап қуаламас,
тоқмейіл тыраштанған тірлігіне.

Көреміз «мен, мен ғана» дегендерді,
түйені түгіменен жегендерді.
Білеміз мақтанудан қашар дәйім
еңбекпен еленетін ерендерді.

«Бес саусақ бірдей емес» білеміз ғой,
тірі адам тіршілікте жүреміз ғой.
Адам боп қалғанымыз абзал болар,
маңдайға жазылғанын көреміз ғой.

***

Несіне қызғанасың,
бұртиып, сызданасың?
Көре алмау – қасірет қой,
өзгерсін көзқарасың!

Қызғаныш – өртің болар,
жаныңды жегідей жер.
Іштарлық – дертің болар,
табылмас емі дей бер.

Күн кешіп даушыл жанша,
кеш біліп, жылап жүрме!
Дәм-тұзың таусылғанша
кешірім сұрап жүрме!

***

Туысты тілдеме,
көршіні күндеме!
Шындыққа жетпестен,
шатаспа, үндеме!

Жақынды жазғырма,
жастарды азғырма!
Қаралап біреуді,
арыздар жаздырма!

Адамды алдама,
қарызды малдама!
Бейшара жандарды
құл етіп жалдама!

Кеудеңді соқпағын,
аңдап ал жоқ-барын!
Адамдық шегінен
шықпағын, тоқтағын!