Қазақша өлең: Сұлтанмахмұт Торайғыров (Ақ сәуле)

Назды, нәзік, ақ сәуле,
Көздің жасын исең-ау!
Елжіреп жас жүрегің,
Мендей болып күйсең-ау!
Омырауы ашық ақ көйлек,
Етегі қысқа кисең-ау.
Еркелетіп, бұралтып,
Ерінге ерін тисең-ау.

Ақ тісіңді ақситып,
Махаббатпен күлсең-ау.
Ақ торғынға оранып,
Тау ішіне кірсең-ау.
Арасында гүлдердің,
Қолтықтасып жүрсем-ау.

Арасынан тоғайдың,
Түрлі жеміс терсең-ау.
Мынаны қара, жаным,— деп,
Бұралып, күліп, келсең-ау.
Мойныма келіп асылып,
Жемісіңді берсең-ау.
Жас баладай еркелеп,
Жалғыз маған сенсең-ау.
Кылығыңмен, назыңмен
Еркімді алып жеңсең-ау.
Қаз алатын қырандай,
Қайырылып мен де ілсем-ау.
Гүл, бәйшешек ішінде
Ісімді өзім білсем-ау.
Аққан бұлақ қасында,
Сәулелі күн басымда,
Бұлбұл сайрап қасымда,
Ырза болам өмірге,
Үстіп дәурен сүрсем-ау.

Бір томарға отырып,
Аяқты суға малсам-ау.
Майысқан ақ қолыңмен
Денеге су салсам-ау.
Кейде суды шашысып,
Кейде жабысып қалсам-ау.
Күлімдеп көзге көз түсіп,
Алдыма қысып алсам-ау.
Киім жапқан әлемнің
Ләззатына қансам-ау.

Үсте сәуле алтын күн,
Қоршаған тоғай нансаң-ау,
Сайраған бұлбұл бұтақта,
Кұлақ құрыш қансаң-ау!
Неше түрлі гүл иісі
Иіскеп мас боп қалсам-ау.
Керілік келмей, жаз өтпей,
Сондай түрде қалсам-ау!