Қазақша өлең: Сұлтанмахмұт Торайғыров (Мейірімсіз ажал)
Көңілге қайғы у салып,
Көзден жасты барлатқан,
Жүрекке жара дақ салып,
Жанды ашытып зарлатқан
Уытың күшті, ажал-ай!
Дегеніне жеткізбей,
Қайғыға ойын толтырған.
Ойдағысын еткізбей,
Бірді бірден айырған
Мейірімсіз, шіркін, ажал-ай!
Көңілін жастың мұқатып,
Қайғыға ойын толтырған.
Тамырына оқ атып,
Қызыл гүлді солдырған
Түсің суық, ажал-ай!
Бақытын жастың ашқызбай,
Қапыда алдың, не түсті?
Көңілін жастың басқызбай,
Арманда алдың, не түсті?
Тапқаныңды айтшы, ажал-ай!
Көзден жасты барлатқан,
Жүрекке жара дақ салып,
Жанды ашытып зарлатқан
Уытың күшті, ажал-ай!
Дегеніне жеткізбей,
Қайғыға ойын толтырған.
Ойдағысын еткізбей,
Бірді бірден айырған
Мейірімсіз, шіркін, ажал-ай!
Көңілін жастың мұқатып,
Қайғыға ойын толтырған.
Тамырына оқ атып,
Қызыл гүлді солдырған
Түсің суық, ажал-ай!
Бақытын жастың ашқызбай,
Қапыда алдың, не түсті?
Көңілін жастың басқызбай,
Арманда алдың, не түсті?
Тапқаныңды айтшы, ажал-ай!
Мақала ұнаса, бөлісіңіз:
Іздеп көріңіз: