Қазақша өлең: Сәбит Дөнентаев (Қазақтарға қарап)

Қамалған қараңғыда, қалың қазақ,
Қайратсыз, қамсыз құрып қалдың, қазақ.
Қаруланып қуатсызды қуаттанды,
Құрдан құр қампитқанша қарын, қазақ.
Қулардың құлқынына құм құйылдың,
Қайдағы құлдың қайғырт қамын, қазақ.
Қайтеді қайырылыссақ қарындасқа,
Қасармай, қаырайып қырын қарап,
Құннан да, қадірден де қалдың құр қол -
Құнт қылмай, қуып құлқың, құлды қанап.
Қайғырып, қатып қабақ, қамықпай құр,
Қимылда, құныңды қу, қадағалап.
Қақпанға қапылыста қақтығарсың,
Қадамда қиқаңдамай қадақ-қадақ!
Қауым ең қорқақ қоян, қара қазан!
Қиынның қисынар ма құдырт қалап?