Курстық жұмыс: Психология | Жеке тұлғаның дамуындағы іс -әрекеті

Мазмұны

Кіріспе..................................................................................................................................6
1 Жеке тұлғаның дамуындағы іс -әрекеттің әсері.
1.1 Іс - әрекеттің түсінігі және бала психикасын дамытудағы ролі.........................8
1.2 Іс - әрекет және оған әсер ететін психологиялық факторлар................................9
1.3 Баланың ойын іс - әрекеттерінің дамуы.................................................................10
1.4 Баланың оқу іс - әрекеттері және оның оқу барысында қалыптасып жетілуі.....................................................................12
1.5 Бала психикасын қалыптастыруда шешуші рөль атқаратын әрекеттің бірі-еңбек іс - әрекеттері...............................................14
2 Іс - әрекеттің жас кезеңдеріне байланысты дамуын зерттеу.
2.1 Мектеп жасына дейінгі және бастауыш мектеп жасындағы баланың іс - әрекетінің дамуы..........................................16
2.2 Мектеп жасындағы баланың оқу әрекеттерін зерттеу........................................18
2.3 Психологиялық әдістер арқылы баланың іс - әрекетін және психикасын зерттеу.......................................................................19
Қорытынды.....................................................................................................................25
Пайдаланылған әдебиеттер тізімі...............................................................................27
Кіріспе.
Зерттеудің мақсаты: Баланың психикалық өмірінің жан-жақты дамуы белгілі әрекетпен айналысуына байланысты болуы, бала өмір сүру барысында өз психикасын түрлі жолмен жарыққа шығаруы, мәселен, мектеп жасына дейінгі бала өз психологиясын ойын арқылы білдірсе, ересек адам өзіне төн ерекшеліктерін еңбек процесінің сан алуан салаларында көрсетеді. Әрекет дегеніміз түрлі қажеттерді өтеуге байланысты белгілі мақсатқа жетуге бағытталған процесс. "Әрекетіміз дұрыс болу үшін,— дейді Әл-Фараби, — біздің соған баратын жолымыз қандай болу керек екенін анықтап алуға тиіспіз". Баланы іс-әрекетке итермелейтін оның түрлі қажеттері екені өткен тарауда айтылды. Бала іс-әрекеті — күрделі процесс екендігі, оның құрамына жеке амалдар мен қозғалыстардың әрекеттердің жүйесінің кіруі, іс-әрекет (деятельность) ұғымынан әрекет (действие) ұғымын ажырату қажеттігі, өйткені мұның біріншісінің ауқымы аса кең, ал әрекеттің сипаты шағындығы, әрекет іс-әрекеттің шағын бөлігі, единицасы екндігі, ол жеке мақсатты орындауға бағытталуы, әрекетті орындау тәсілдері операция деп аталуы, бала іс-әрекеттің белгілі түрімен айналысу арқылы ғана сыртқы ортамен белсенді түрде байланыс жасап, оны шамасынша өзгертіп отыруы осы жұмыстың басты мақсаты болып табылады.
Зерттеудің міндеті: Бала үшін іс-әрекетінің қашан да қоғамдық әлеуметтік мәні зор. Іс-әрекеттің саналылығы мен мақсаттылығы, жоспарлылығы мен жүйелілігі оның ең басты белгілері болса, алда тұрған міндетті шешу, яғни ойлаған істен бір нәтиже шығару- оның екінші бір басты белгісі болып табылады. Баланың сана-сезімі өскен сайын оның әрекеті де жаңа мазмұнға ие болып отырады. Бала психикасының дамуында іс-әрекеттің шешуші орнымен қатар, біз сананың да күрделене түсуіне ықпал жасайтынын еске алуымыз қажет. Сөйтіп сана мен іс-әрекеттің бірлігі, психиканың іс-әрекет үстінде дамитындары жайлы мәселе психологияның басты принциптері болып табылады. Бала әрекеті сан алуан. Оның негізгі түрлері: ойын, оқу, еңбек әр уақытта белгілі бір мақсат, міндеттерге бағытталып отыруы, бұлардың барлығына тән ортақ қасиет белгілі қажетке байланысты туып отыратындығы, сондай-ақ жас мөлшерінің әр кезеңінде түрліше көрінетіндігі осы жұмыстың басты міндеті болып табылады.
Зерттеудің әдістері: Іс - әрекеттің жас кезеңдеріне байланысты дамуын зерттеуде психологиялық әдістер әңгіме әдісі, тест әдісі байқау әдістерін қолдану.
Теориялық қолданылымы: Мектеп жасына дейінгі және бастауыш мектеп жаындағы баланың психикасын іс-әрекет арқылы дамытуда және ұйымдастыруды әдістер арқылы жүзеге асыру.
Практикалық қолданылымы: Зерттеу жұмысының нәтижелері жалпы білім беретін мектептердің бастауыш кластарды оқыту процесінде енгізілген жағдайда , оқушылардың адамгершілік мәдениетін қалыптастыруға кең мүмкіндік жасайды.
1 Жеке тұлғаның дамуындағы іс -әрекеттің әсері.
1.1 Іс - әрекеттің түсінігі және бала психикасын дамытудағы ролі.
Барша тіршілік иелері қоршаған дүниемен өмірлік маңызы бар байланыстар жасап өрі оны қажетіне орай өзгертіп, өзінше бағыт-бағдар таңдауға қабілетті, яғни белсеңділік көрсете алады. Тіршіліктің жалпылама сипатын қамтыған адам қоғамындағы белсенділік өз ерекшелігіне орай айрықша көрініске ие. Бұл белсенділік көрінісі іс-өрекет деп аталады. Бала іс-әрекеті - күрделі құбылыс. Оның қыр-тараптарын әртүрлі ғылымдар зерттейді: әлеуметтік мағынасын - қоғамдық ғылымдар; физиологиялық механизмдерін - физиология пәні; ал психология - іс-әрекеттің психикалық болмысын танумен шұғылданады. Іс-әрекет психологиясын зерттеуде, әдетте, назарға жеке, дара адамның іс-әрекеті алынады, ал кейінгі уақыттары психологиялық зерттеулердің объектіне бірлікті, ұжымдық іс-әрекет те алынып жүр. Бала іс-әрекетінің нәтижесі - нақты бір өнім. Ал осы өнімді әрбір жеке адам көбіне өзі үшін емес, қоғам игілігі үшін өндіреді, жаратады. Өз кезегінде, осы қоғамның көптеген мүшелерінің өнімі әрбір жеке адамның мүддесін қамтамасыз етуге жұмсалады. Тіпті адам бір нәрсені тек өз қажеттігіне жасап жатқанның өзінде, ол өз еңбегінде
басқалардан алған білімдерін қолданып, олардың төжірибесін пайдаланады.
Іс - әрекет қогамдық-тарихи категория. Шыныңда да, қалаған іс - әрекет қоғам қызметінемн тығыз байланыста, әрбір тұлға – басқа адамдармен қарым – қатынаста. Жеке іс - әрекет қоғамдық іс - әрекеттің тетігі, нақты көріністегі бөлігі ретінде қаастырылады. Қоғамдық байланыстар мен қатынастардан тыс жеке, дара іс - әрекет жасалмайды. Жеке іс - әрекет қоғамдық іс - әекеттің құрылымды бөлігі болғандықтан, оны зерттеп талдау да осы жеке әрекеттің қоғам өміріндегі ролін білуден басталғаны жөн. Соңдықтан жеке іс-әрекет белгілі қоғамның кезеңдік тарихи сатысындағы қалыптасқан нақты қоғамдық қатынастар жүйесімен байланыстырыла зерттелуі тиіс.
Қоғамдық қатынастар жеке адамдардың іс-әрекетіне тыс болуы мүмкін емес. Керісінше, іс-әрекеттің қайсысы болмасын қоғамдық қатынастардың іске асуын, байқататын негізгі формалардың бірі. Белгілі қоғамдағы іс- әрекет түрлері сол қогамдағы өндірістік күштердің даму деңгейі және қалыптасқан қоғамдық қатынастар жүйесу анықталады. Іс-әрекетте ғана адам қогамдық тұлға, азамат болып танылады.
Іс-әрекет әрдайым міндетті түрде психика қатынасумен түзілетін субьекттің объектпен байланысы. Қандайда бір іс-әрекетті орындау барысында адам бір нәрсені қабылдауы, есіңде қалдыруы, ойлауы, оған зейін аударуы қажет; әрекет желісінде оның қандай да көңіл - күй шарпулары (эмоция) туындап, ерік сапалары іске қосылады, ниет-ұстамдары (установки) мен қатынастары қалыптасады. Бұларсыз ешбір іс-әрекет болуы мүмкін емес. Біз психикалық деп анықтап жүрген адамдағы процестер, қалыптар мен қасиеттердің бәрі осы іс-әрекет барысында қалыптасады, дамиды, көрініс береді.
Іс-әрекет қырларының ішінде психологияның зерттейтіні - іс-әрекеттің субьективтік жоспары, яғни әрекетшең адамның дүние шындығын өзінше бейнелеу деңгейі және формалары. Бұл бағытта психологияны қызықтыратын факторлар: сеп-түрткі (мотив), мақсат қою, ерік жұмсау, эмоциялар білдіру ж.т.б. - қоғамдық қатынастарды субъективті бейнелеудің арнайы формалары. Субъектке байланыссыз іс - әрекет ешқандай психологиялық сипатқа ие емес. Ондай қасиет тек ерекет иесі - субъектте ғана болады.
Белгілі жағдайда адамды, нақты іс-әрекетке бағыттайтын ықпал қандай нөрсе? Адамды барша тіршілік сияқты белсенді іс-әрекетке келтіретін күш - бұл қажетсіну, яғни иңдивидтің өзінің тіршілік және дамуының қажетті жағдайларына тәуелділігінің көрсеткіші болып табылады.
1.2 Іс - әрекет және оған әсер ететін психологиялық факторлар.
Іс-әрекет қырларының ішінде психологияның зерттейтіні - іс-әрекеттің субьективтік жоспары, яғни әрекетшең адамның дүние шындығын өзінше бейнелеу деңгейі және формалары. Бұл бағытта психологияны қызықтыратын факторлар: сеп-түрткі (мотив), мақсат қою, ерік жұмсау, эмоциялар білдіру ж.т.б. - қоғамдық қатынастарды субъективті бейнелеудің арнайы формалары.
Алайда, қажеттілік өздігінен саналы әрекет туындата алмайды, болған күнде де инстинкттік не ойсыз қылыққа себеп болуы мүмкін. Мақсат бағдарлы іс-әрекет түзілуі үшін қажеттілік сол қажеттілікті қамтамасыз етуге керек болған затпен сәйкестендірілуі тиіс. Саналы танылған және қабылданған қажеттілік әрекет қылықтың сеп – түрткісіне (мотив) айналады. Іс-әрекеттің психологиялық тұрғыда талдануында сеп-түрткі және мақсат түсініктеріне үлкен мән беріледі. Сеп-түрткісі болмаған, сондай-ақ мақсат бағдарсыз әрекет тіпті болуы мүмкін емес. Сеп-түрткі мен мақсат іс-әрекеттің бағдарын анықтайтын сілтеу-көрсеткіш қызметін атқарып, сол әрекетті орындауда субъектке керек болған күш қуат мөлшерін де айқындауға жәрдемін береді. Осы сеп - түрткі мақсатты іс-әрекет барысыңда өрістейтін қалыптасатын психикалық процестер мен қалып қасиеттердің бәрін жүйелестіріп, ұйымдастырады.
Бала іс-әрекеті, қылығы (поведение) жөнінде сөз қозғалғанда, алдымен назарға алынатын нәрсе - әрекет итермелеуші субъектив толғаныс ықпалдары. Осы сеп-түрткі ықпалдар адам әрекет-қылығының қозғаушы күші, себебі Жалпыланған түрде сеп-түрткі объектив заңдылықты қажетсінудің психикалық бейнесі. Қажетсінуден адам әрекет-қылығы белгілі түрге, формаға енеді.
Бірақ, әрекетке келтіруші ішкі субъектив ықлал бола тұрып, сеп-түрткі іс-әрекеттің нақты сипатын анықтап бере алмайды. Сеп – түрткі жалпы әрекетке иетмелесе, мақсат нақты қызметті белгілейді. Сеп – түрткі әрекетке келтіруші қажеттілікке байланысты, ал мақсат - әрекет бағытталған және сол әрекет барысында өнімге айналатын затқа байланысты.
Іс - әрекеттің мақсаты дегеніміз сол әрекеттің болашық нәтижесін күні бұрын санада идеалды болжау. Осы болжау, яғни мақсат, заң ретінде адам әрекетінің сипаты мен әдісін анықтап отырады. Мақсат, сонымен алдын ала бейнелеудің құралы. Мақсат жеке орындалатын қызметке тыстан келіп қосылмайды, оны сол әрекетті іске асырушы адамның өзі белгілейді. Бұл процеске нақты адамның оқу, тәрбие барысында игерген қоғамдық тәжірибесі қосылады. Белгіленген мақсат қызмет барысында іске асады. Сонымен бірге іс - әрекеттің күрделілігі мақсат пен іс - әрекет объектінің арасындағы жақын сәйкестікке, әрекетті орындауға қажетті құрал – жабдықтың болуына байланысты болып табылады.
Психология зертейтін тіндеттердің және бірі - бұл сезімдік қабылдау, саналық және басқа психикалық процестердің нақты әрекет жағдайындағы жүрісін, өзгерісін бақылау. Осының нәтижесінде мақсат, сеп – түрткі жақсы жетілген әрекет - қылық реттгіші болып қоймастан, сол әрекет процесіне араласатын психикалық құбылыстарды белгілі жүйеде ұйымдастырушы да. Осы мақсат пен сеп – түрткіге байланысты қабылдаудағы таңдамалық, зейін ерекшелігі, жадтағы қажет ақпараттарды жіктеп алу тағы басқалар іске асады.
Іс - әрекетті психологиялық талдаудың нәтижесінде сол әрекеттің обьекті болған заттар, әрекет шарттары мен құрал жабдықтарының адам басында бейнелік құбылысқа айналып, осы құбылыс өз кезегінде әрекетті орындауға қатынасатын қалайынша жетекшілік ықпал жасайтыны айқындалады. Іс - әрекетті зерттей отырып, психология шындықты субъектив бейнелеудің формаларын деңгейін және қозғалыс - өзгерісін және сол әрекетті психикалық реттеп отырудың механизмін айқындауы тиіс. Сонымен бірге психология іс -әрекеттің әрқандай оны орындаушы суъьекттегі психикалық процестерге, қалыптарға, қасиеттерге және адам, адамзаттың дамуына еткен әсер, ықпалын зерттейді.
1.3 Баланың ойын іс - әрекеттерінің дамуы.
Ойын адам әрекетінің бір түрі болғандықтан, оның да озіне төн мотивтері болады. Мәселен, дәрігер ауру адамды емдегенде өзіне жүктелген міндетті сезінеді, осылай істеуді оның мамандығы қажет етеді. Ал, дәрігер болып ойнаған баланы алатын болсақ, ол да айналасындағыларды өзінше "емдейді". Бірақ бүл оның жай қызығуынан туған. Ойынның қозғаушы күші — баланың нақты тілегі мен қызығуы. Еңбек үстінде адамның мақсаты мен мотивінің арасында келіспеушілік болуы мүмкін. Ойында бұл жағы болмайды. Еңбектің қандай түрі болмасын одан қоғамдық пайдалы өнім шығуы қажет. Бұл айтылғандар ойыннан талап етілмейді. Бұдан ойынның ешқандай маңызы жоқ деген қорытынды тумайды. Ойын арқылы бала өз қажетін қалай қанағаттандыра алатынын, қандай қабілеті бар екенін байқап көреді. Кейбір шетел психологтары ойынды кобінесе санасыз инстинктерге балайды. Мәселен, олардың бірі — жануар төлі мен адам баласының ойынының арасындағы айырмашылықты жоққа шығарса (К. Гросс), екіншілері ойын баланың артық энергиясын сыртқа шығаратын тәсіл дейді (Г. Спенсер), ал үшінші біреулері — ойынды жай рақат табудың бір көзі (Қ. Бюлер) деп қарайды да, оның негізгі мотиві көрсетілмейді, мұндағы қоғамдық фактордың рөлін еске алмайды. Орыс марксисі Г. В.Плеханов оз еңбектерінде ойын жоніндегі идеалистік теорияларды сынап, бала ойынының үлкендер еңбегімен байланысын, оның маңызы тарихи-әлеуметтік сипат алатынын дұрыс көрсетті.
Баланың жасы өсумен қатар, ойнайтын ойынның мазмұны да өзгеріп отыратыны белгілі. Мәселен, бір жастағы бөбектердің ойыны манипуляциялық (сыртынан ұстап көріп, тарсылдату деген мағынада) сипатта болса, балалар бақшасындағы балалар сюжеттік ойындармен айналысады. Бала ойын үстінде дүниетанудағы оз мүмкіншілігін сезінумен қатар, айналасындағы адамдар мен олардың әрекетіне көңіл аударады, заттың ішкі мазмұнын білгісі келеді. Балалардың қиялын, ойлауын, сойлеуін дамыту үшін түрлі ережелер мен ойнайтын ойындардың да үлкен дидактикалық мәні бар. Сондықтан тәрбиешілер мен ата-аналар бұл ойындарды белгілі талапқа сәйкес ұйымдастырып отырулары қажет. Балалардың ойынына үлкендер тарапынан жетекшілік болмайынша, олардың әрекеттік мазмұны өзінің негізгі мақсатына жете қоймайды. Мәселен, бала әкесіне еліктеп, түрлі заттарды шегелеуді үлкен дәреже кореді. Баланың осы тілегін қолдау керек. Осындай ойын арқылы бала еңбек дағдысына үйрене бастайды. Бұл өзінше "ойын" болып сақталғанымен, баланың барлық күш-жігерін, зейінін озіне аударып отыр. Балалар ойынына үнемі дұрыс басшылық етіп отыру — ой-орісінің, омір тәжірибесінің жан-жақты қалыптасуына байланысты жүргізілетін жұмыстардың басты бір бөлегі.
Мектепке түскеннен кейін бала ойынының мазмұны кеңейе бастайды. Мәселен мектепке дейін тұрмыстық ойындарды (семья, магазинге бару т. б.) көбірек ойнайтын болса, енді қоғамдық-саяси мәні бар, еңбек процесінің сан алуан жақтарын көрсететін сюжеттік ойындарды ойнауға ауысады. Мәселен, бірінші сыныптағылар қуыршақтарына, үйдегі кішкентай балаларға сабақ үйрете бастайды, олардың бірі — мұғалімнің, қалғандары оқушының рөлін атқарады. Ойында мектеп өмірінің бейнелеуі екінші сынып балаларында біртіндеп кеми бастайды, оның орнын творчестволық ойындар басады. Адамдардың жай қимыл-қозғалысын көрсетуден гөрі бала олардың бір-бірімен қатынасын, сезімдері мен көңіл-күйлерін көрсетуге талаптанады. Енді оқыған кітаптары, көрген кинолары, үлкендерден естіген өңгімелері баланың ойын мазмұнына кіреді.
1.4 Баланың оқу іс - әрекеттері және оның оқу барысында
қалыптасып жетілуі.
Оқу — іс-әрекеттің негізгі саласы еңбек процесін нәтижелі орындауға қажетті білімді, дағды мен икемді жүйелі түрде меңгеру.
Мектеп жасындағы балалардың негізгі әрекеті — оқу. Оқу арқылы балаға қоғам өзінің ғасырлар бойы жиналған асыл мұрасын, дағды, тәжірибесін береді. Сонымен бірге жаңа буын оқу арқылы өзінен бұрынғылардың практикалық әрекетін, ғылым-білім жұйелерін меңгереді, сөйтіп, өзін практикалық әрекетке дайындайды. Білім жүйесін меңгеру арқылы ғана адам ой және дене еңбегінің тетіктерін жақсы түсінеді. Оларды жан-жақты білуге мүмкіндік алады. Білім меңгеру — ұзақ уақытты керек ететін күрделі процесс.
Оқу материалдары бала психикасына зор талап қояды. Өйткені ұғыну өте күрделі әрекет. Ұғыну бірнеше кезеңдерден тұрады. Меселен, мұның бірінші кезеңінде (таныстыру кезеңі) бала нені қалай оқу керектігі жайлы мағлүмат алады. Бұдан кейін ол ойындағысын тәжірибеде орындап көреді. Үшінші кезеңде, ұрынғанын сөзбен тұжырымдайды, төртінші кезеңде, бала ұғынған нәрсесін ойына ұстап тұрады да, бесінші кезеңде, балада зат пен құбылыс туралы белгілі ұғым қалыптасатын болады. Ақыл-ой амалдарын меңгеру арқылы бала шындықтағы заттардың байланыс қатынастарын ажыратады, бір нәрсені екіншісімен салыстыра дәлелдей алуға, олардың айырмашылық, ұқсастықтарын көре білуге үйренеді, мұндағы себеп пен нәтиженің заңды байланысына түсінеді. Мәселен, "от жақса түтін шығады" дегенде оттың жануы түтіннің шығуына себеп болып тұрғандығын бала байқайды да, шындықтағы нәрселердің бәрі де бір-бірімен осындай байланысатындығын түсінеді. Нәрседе себеппен қатар нәтиже де болатындығына баланың түсініп, кезінің жетуі ұғыну деп аталынады. Бастауыш сынып оқушылары оқу материалдарының мәнісіне тереңдеп бара бермейді. Оларды жай жаттап алады да, оз бетінше пікір айтуға орашолақ келеді. Бұдан анализ, синтез процестерінің балада онша дамымағаны керінеді. Мұғалім оқушы ойлауындағы анализге жеткіліксіз кеңіл бөлетін болса, бала материалдың бір-бірімен қиысып байланыспаған жеке жақтарын меңгереді де, осыдан ұғымның мәніне толық түсінбей қалады. Сондай-ақ, мүғалім синтездеу тәсілін ойдағыдай пайдалана алмаса, жаңа материал бұрынғысымен дұрыс байланыспай қалады да, берілген мағлұматтың практикалық мәні кеми түседі. Кейбір мұғалімдер баланың белсенді ойлау процесін дамытудың орнына оның есқабілетін өсіруге ерекше мән береді, бұдан баланың есін дамыту онша мәнді нәрсе емес дегеі қорытынды шықпайды. Балаға ойлаттырып, әр нәрсен бір-бірімен салыстырғызып, талдап жинақтатып дәлелдеткізіп үйретсе ғана олардың танымы мазмұнды болады. Ал, материалды ез күйінше жаттап алу, оньп мағынасына түсінбей оқу жақсы нәтиже бермейді, бала дұрыс білім ала алмайды. Бастауыш мектеп мұғалімдер осы жайды қатты ескергендері дұрыс.
Психолог П. Я. Гальперин (1902—1988) езінің "Ақыл-ой әрекетінің сатылап қалыптасу" теориясында бала мәселені шешу үшін алдымен сыртқы матсриалдык әрекеттерді (затты үстап керу, тұрқын, колемін ажырату. шамамен елшеу т. б.) пайдаланады, сосын оның бейнесін елестетеді. Содан соң дауыстап және іштен айта алатын болады, сойтіп сыртқы заттық әрекеті біртіндеп ішкі ой әрекетіне айналады дейді.
Баланың білім меңгеруі, мүғалімнің сабақ оқытуы екеуі де "инемен құдық қазғандай" аса қиын нәрсе. Мөселен, мұғалім балаға бұрыннан таныс нәрсені ығыр қылып айта берсе, онда ақыл-ой керенаулығын, рухани жиренушілікті туғызуы мүмкін. Сондықтан ұстаз әр уақытта оқушының рухани тілектерін ұдайы қанағаттандырып, оның табиғатты, өмірді, адамдар еңбегін білуге құштарлығын дамытуы қажет. Мәселен, бастауыш сынып оқушыларының зердесінде де "бәрін білуге" құштарлықтан туындайтын тамаша қасиет бар. Олар: "қоянның аяқтары неге ұзын?", "Ақ тиін неге ағаш басында тіршілік етеді?", "Шалқалап тұрған шыбындар неге құлап кетпейді?" т. б. осындай кептеген сұрақтар қояды. Кейбір ата-аналар, тіпті мұғалімдер де балалардың осындай үйреншікті, мәнісі бар сүрақтарына жауап бермейді, "сен мұны бәрібір түсіне алмайсың", "жоғары сыныпқа барғанда оқисындар" деп ұзын арқау, кең тұсауға салып кете береді. Әрине, сұрақ біткеннің бәріне жауап кайтара берудің қажеті жоқ, бұл сұраулардың кейбіреулері осы жастағы балалардың интеллекгік мүмкіндіктерін кетермейді де. Бірақ мына жағдай әр уақытта есте болуы тиіс. Егер бала мүмкіндіктері жете бағаланбаса, тілектері қанағаттандырылмаса, бұл оның дүниені танып білуге құштарлығының болмауына әкелуі ықтимал. Балалардын ақыл-ойын дұрыс дамыту үшін оқытуды тым жеңілдетудің де қажеті жоқ. Баланың ойына жеткілікті азық беретін оқу ғана қарқынды дамытуға септік тигізе алады. Мәселен, I сыныптың мұғалімі балаларға 9 санының екі және жетіден, алты және үштен құралатындығын айтып: "9 саны тағы да қандай сандардан құралады? — деп сұраса, олар "төрт пен бестен"— деп жауап береді. "Тоғыздан төртті азайтсақ, қанша қалады?", "Тоғыздан бесті азайтсақ ше?", "Сендер нені аңғардыңдар?" деп мүғалім ой сала сөйлейді. Балалар: "қосындыдан бірінші қосылғышты шегерсек, онда екінші қосылғыш шығады" дейді. Мұғалім тағы да ойын жалғастырып: "Екінші қосылғышты шегерсек қайтеді?",- десе, "Онда бірінші қосылғыш шығады",- дейді бір оқушы. "Олай болса, қосындыдан қосылғыштардың біреуін шегерсек",- деп мұғалім сөзін сабақтай бергенде, "екіншісі шығады" деп бала сөйлемді аяқтайды. Міне, оқушының ойлау белсенділігінің осылай дамуы, білім мен дағдыға қанығудың негізі осылай қаланады, ол шамалардың ара қатынасы мен амалдарды терең түсінетін болады. Бұл жай бізге арифметиканың аясынан шығып, бірінші сыныптың бағдарламасына геометрия мен алгебраның элементтерін кіргізуге мүмкіндік беріп отыр. Осының арқасында шәкірттер заттар мен фактілерді саралап, салыстырып, әр құбылыстың неден туындайтынын, яғни оның себебін іздестіретін болады, олар сұраққа тек жай жауап беріп қана қоймай, өздері де....