Дүние өте шығар құрдай пырлап,
Өтпейді-ау өтерінде, сірә, жарлап.
Екеуің, ойланшы өзің,
Бірге өскен кішкенеден құрбым едің.
Көңіліңді көтерелік күліп-ойнап,
Екеуің, ойланшы өзің.

Дүние өте шығар басыңыздан,
Бала едің әдеп көрген жасыңыздан,
Екеуің, ойланшы өзің......

Жебесі шын күмістен садағымның,
Әдеті осылай ма еді базарлымның.
Несіне сөйлер сөзден іркілейін,
Тұсына кез келгенсін ажарлымның.

Ақсұңқар, неге қонбайсың,
Дариға-ау, жайған торға......

Сен де арманда, қалқатай-ей, мен де арманда,
Екі арманда жылайды айрылғанда, дей салдым-ей.
Кішкентайдан бірге өскен-ей құрбым едің,
Нең кетеді артыңа қайрылғанда, дей салдым-ай.

Ей, екеуім-ай,
Екеуім-ай,
Үкілі кер жүрмейді
Жетегіме, дей салдым-ай......

Ендеше ән баяулы-ей, ән баяулы-ей,
Жігіттің жарлы болар-ей, шіркін-ау, жаны аяулы-ей.
Өткізбе өміріңді-ей, бостан-босқа-ей,
Барады өтіп жалған-ей, шіркін-ау, күн санаулы-ай.

Жігітке өлең де өнер-ей, өнер де өнер-ей,.....

(Сырдың “Қараторғайы”)

Құс болсаң жібектен бау тағар едім,
Күмістен тұғырыңды жабар едім.
Мойныңа сары алтыннан алқа тағып,
Қолға алып, сылап-сипап бағар едім.

Салайын мен әніме
Қараторғай, қараторғай......

Қазығұртты жағалай тас болады,
Шын азамат үйінде бас болады.

Көрмедім ойын-күлкі,
Жарығынан жалғанның.
Жақсы болса жан жарым,
Болмас еді арманым.

Көрінгенмен жылтырап сыртым бүтін,
Ішім жанып, көзіме жас толады......

Асыл қайрақ, ендеше, асыл қайрақ, оу,
Жүруші едік тепсеңнің басын жайлап.

Алма жай,
Алма жай, қарғам,
Әлу-гөй.

Келемін деп бұл жерге ойлағам жоқ , оу,
Келіп қалдым бұл жерге дәм-тұз айдап......

Жұрағат, өлең айт деп нұсқадың ба-ай,
Айтушы ем сізге түгіл дұшпаныма-ай.
Жаныңа бағалатсам жан жетпейді-ау,
Жетеді кім жақсының мысқалына-ай.

Ей,
Ахау, сабаз,
Ұшырдың ұясынан балапан қаз......

Шынында өскен асқардың сен бір шынар,
Бір өзіңе, қалқатай, болдым құмар.

Бұраң бел, көкем-ай,
Қасы, көзі қиылып
Қай жерде отыр екен-ай.

Көрмегелі жүзіңді көп күн болды,
Құмарланған көңілім қашан тынар......

Өлең басы бісміллә деп айтады,
Жаратымсыз жаман сөз не айтады, сәулем-ай.
Бәрімізді жаратқан Жаппар Құдай,
Құдайды айтпай әуелі не айтады, сәулем-ай.

Аппақ, аппақ қояндай,
Тасқа жаққан бояудай,
Жасымда айтқан өлеңді,
Қартайғанда қоям ба-ай......