Сағыныш сары перідей Сезімді жаншып, Булығам: Аранға түскен бөрідей Аспанға қарап ұлыған. Көңілім менің ауылда, Көлбеген жазық далада. Көндігіп дүлей дауылға, Көндікпей қойдым қалаға......
Айтып көрді жалынып, Қорқытты да, Қоймадым. Асыққа бір салынып, Армансыз-ақ ойнадым. Досым маған тіл қатып, Досым маған қарайды. — Кетіпті ғой күн батып, Жетеді осы, Жәрәйді!.....
Күт мені, сәулем, ұзақ күт, Қайтармын, сау келермін, Көңіліңе сеуіп ой күңгірт, Өтсе де күт, нелер күн. Қар жауар мүмкін бұрқырап, Өрті бар мүмкін кез келер, Күте түр, сәулем, сен бірақ, Ұмытса да өзгелер. Хат келмей менен қажытар, Кетер талай күн ұзап, Ұмытса мейлі басқалар, Күте бер мені өзің - ақ......
Шежіреміз қию-қию, Шырғалаң. Шырғалаңды ұқпай менің жүр балам. Жер үстінде бір шаһарым ер жетіп, Жер астында шөгіп жатыр бір қалам! Ерім менің! Жерім менің шерменде. Жырта қалсаң, Жыр шығады көрден де! Қырық эпос - Қырық батыр жайында........