Өмір дейтін тайғанақ мұз-айдында, Жырлап кетем, алдымен жылаймын да. Сөредегі кермені кесіп өтсем, Маған әлі жетпейді құдайдың да. Мұң мен зарға ондайда шаң қаптырам .....
Қалқам, Мен Лермонтов, Пушкин де емес, Есенинмін демедім ешкімге мен, Қазақтың қара өлеңі - құдіретім, Онда бір сұмдық сыр бар естілмеген. Жат жерді жастанғанда жазатайым .....