Киіктей орғып таудан Һарун қашты, Қояндай бүркіт қуған жаман састы. Соғыстын Һарун қашқан майданында Төгіліп шеркеш қаны судай тасты. Ар, намыс, абырой үшін шаһит болған Ата мен ағасын тастап қашты. Бастары жерде жатыр шаңға батып, Дұшпанның ол айтқан жер аяқ асты. Ата, аға, өлгендердің кегін алмай, Һарунды үрейі ұшқан......
Құйрық атып құлия, Түлкідей қашқан жымия. Қараңды үзіп барасың Біздің де қайран дүние! Көп жылдар қудым артыңнан Лашындай сызып жер қия. Бірде шығып......
Қияға мен бір қыран көз жіберген, Құрбыға айта бермен көзге ілінген. Көз салып көрінгенмен жүре берме, Жақын бол құрбыңменен қадір білген. Кім қалар уақыт жетіп......