Сен мені аңсамадың, іздемедің,
Қарсы алдыңнан шықты ма іздегенің?
Көктем болып жұтылып кеттің жазға,
Ал, жүрегім айналды күзге менің...

Телефон да шалмайсың, хабарың жоқ,
Шоққа айналып барады.....

Кісінейді ала жел...
Сен тозаққа барғың келсе, бара бер.
Мен жұмаққа қарап тұрмын күлімдеп,
А, Тәңірім сана бер!

Үп етеді таусамал,
Қандай рахат.....

Алғашқы құстар пейіштен келген,
Мен осыған сенемін, жаным.
Құстардың қанаты періштелерден,
Мен осыған сенемін, жаным.

Алғашқы гүлдер жұлдыздан туған,
Мен осыған сенемін....

Сенің ернің – пейіштегі гүл сынды,
Демің сенің – сездіреді тылсымды…
Көзің сенің – Ай жұтылған түн сынды,
Сезім неге мөлдіреген мұң сынды?..

Қара шашың – Қара теңіз толқыны,
Қарашығың – мен.....

Сені сүйдім...
Өліп қалмау үшін бе,
Бір түннен соң көру үшін бір күнді?
Мен әйтеуір, теріп жүрем түсімде,
Көз жасымның түбіндегі күлкіңді.

Мазақ қылды әрбір түннің түнегі,
Жүректегі сезімімді....

Мен сенің әлеміңе енбедім,
Сен көрмедің алапатты мендегі.
Ләйлі болып мұңданбассың сен де бір,
Мәжнүн болып жынданбаспын мен де бір.

Екеумізсіз жылап отыр жас бақыт,
Екеумізсіз өтіп жатыр бос уақыт.
Құрбыларың білмей....

Көктемнің жұпарлы түндерінен,
Көк белдің сиқырлы гүлдерінен,
Құстардың бақытты үндерінен,
Ғұмырдың жақұтты күндерінен.
Наурызға асыққан ақпанымнан,
Көк таудың ақ көңіл ақ қарынан.
Шаһардың таң алды.....

Отқа оранып көкірек,
Мен кетіп ем, кетіп ең...
Жаным ғана жетімек,
Нұр шашады шетінен.

Бәрі болған...
Тәп-тәтті,
Түндерімді.....

Болашаққа бастап еді бір ізгі,
Сезімдерім – сыбызғы...
Сыбызғыдан мөлдірейтін үміттер,
Үмітімді кім үзді?

Саған еді сол әуендер арналған,
Ноталары жаратылған.....

Сағыну мен аңсаудан, сенесін бе,
Мәжнүн жанның айналдым елесіне.
Нұрлы жүрек құлпырып, құбылып тұр,
Періштенің ілінген жебесіне.

Қорлансам да армандар мазағынан,
Бас тартпадым сезімдер....