Бала кез орман тауда ойнағанмын.
Асырсап әр қойнауын бойлағамын….
Қалада өнер қуып жүргенімді,
Сағынып талай кеште ойнағанмын.

Достарға сөйлейтінтін мақтана бір,
Жайқалған кездерінде.....

Тіл маманы бірі едім торығулы,
Түйтіңдеген үмітсіз, зорығулы.
Ашылды өріс, алдымнан кеңістіктер,
Доғарайын қысылып қорынуды.

Көтерейін еңсемді төмендетпей,
Көк дөненім терін ап, көбеңдетпей.
«Өнер алды — қызыл тіл» деп......

Сөз — сәуле,
Күннің нұрын шашыратқан.
Тынысы тіршіліктің —
Шашу Хақтан.
Аймалап бар дүниені жерде, көкте,
Нәр сепкен жан біткенге жапырақтан.

Сөз — шырақ,
Көз алдыңды жарқыратқан.
Сөз — бұлақ......

Ақ сорпа ат құйғытқан нөпір көкпар.
Аз да емес ақ тер, көк тер топырлақтар…
Не сойы сайгүліктің, салбілектің
Осында созылтуда бұлшық ет, қар.

Серкені өңгерген кім тайталаста ?
Қарт салтаң......

Ақ жүрек әріптес аз бір қалыпты.
Әркімде ақ жем қақтырар шырға мықты.
Тік тұрар төбе шашың, жүрек айнып,
Көргенде сырғақ жүріс зырлауықты.

Қасыңда ол, тасың өрге домаласа.
Мәртебе, мереке — сен......

Тықыршисың бәйге аттай, дегдар інім,
Бойыңда жоқ нәумез күй, енжар ұғым.
От жайнайды көзіңнен, ойың сергек,
Еңселісің, бура сан денең мығым.

Кесек болмыс, бітімің бөлекшелеу,
Көрсетіп тұр күш-қайрат......

Зымыран уақыт шіркін оқтай екен.
Күйдірсе, – көмбедегі шоқтай екен.
Аз емес тайғақ кешу, тар кезеңім,
Соларға мен қалайша соқпай өтем?!

Әр күнім, айым, жылым өнер тапқан
Жасартты, жасандырды......

Жүрмін-ау жүрек жара қуана алмай,
Ел танып еңбегімді – жұбана алмай.
Дөп сыйлап артық-кемсіз сыбағамды,
Бір тосын бақыт күнім туа қалмай.

Аз болмай арман-қырғи алысары,
Ой биік самғар еді алыс......

Жақсыға жұрт қоспайды кез келгенді,
Әр тағдырға бір тараз безбендеулі.
Ауызбен аю алған толып жатыр,
Ер жасы-Елу екшейді Ез бен Ерді.

Жақсы — абыз.
Дініне ақ, тақуадар.
Ұрығына Алты Алаш......

Кей дөкей келер тойға қонжимаққа,
Кісімсіп кісі үйінде шолжимаққа.
Шаншып жеп қазы-қарта, жал-жаяны,
Жөнтексір өрік, жаңғақ, балқұймаққа.

Кей ханым көрсетісіп жүзіктерін,
Жүзіне қан ойнайды......