Көктемім өзің едің күзде келген,
Жаралған жан дүниең ізгі өлеңнен.
Сен менен алыс кеттің, арманым-ай,
Мен сенен үмітімді үзбегенмен.

Жанымды жүз қуантып, жүз жылатып,
Кетсе де жүрмін....

Қиял құсы...
Ол құстың иесі – ақын. Ұяң кісі.
Түннен жасап алардай тамаша әлем,
Бойына бар ғаламның сияр күші.
Жоқ оның одан басқа зиянды ісі.

Бар үнімен,
Табиғаттың тілдесіп тамырымен,
Қара өлеңмен....

Мен жүріппін бәріне беріліп тең,
Қызық қуып, сән құрып серілікпен.
Әлде, шіркін, жігіттің мінезі ме,
Бір өзіңе қараушы ем тек үмітпен.

Шын бақытым болмас деп мәңгі ол менің,
Қылығыңа құмартып....

Сен менің бүгін тағы түсіме ендің,
Беймаза бұл хәлімді түсінер кім?
Жаныма жақұт нұрлы сәуле шашып,
Көзіңнің күліп тұрды ішінен Күн.

Бұл жайды мен түсіндім, сен де түсін,
Тарылып бара жатыр....

Оңашада жанарыңнан тамшы үздің,
Жұбатпаймын. Бәлкім мен де әлсізбін.
Алып-ұшқан сағыныштан кешегі,
Арылғанмын. Ол өйткені арсыз мұң.

Жердің бетін тіміскілеп кезер Түн,
Жұлдыздардай....

Көлдей тұнық көзіңмен қызықтырдың,
Жүрді сонда жазықсыз жүзіп бір мұң.
Қоштасар сәт келгенде қимай мені,
Мөп-мөлдір мұңнан моншақ үзіп тұрдың.

Жүрекке жұп бола алмай сендегі адал,
Таусылды тағат....

Қиналып мүлде тағы боп барам,
Жүрегім – құса, көңіл – мұң.
Түсіндім енді, сәні жоқ маған
Өзіңсіз мынау өмірдің.

Осы болды ма түсінгендегің?
Жанымды кеттің....

Арқанын керім кешінде, жаным, кездестік,
Сұлуды көрсем жан емес едім сезбес түк.
Білектей бұрым, беліңе дейін бұралып,
Төгіліп тұрды. Көрініп тұрды көзге ыстық.

Қызарып барып кірпігін Күн де жапты әрең,
Жарық жалғанмен....

Құлазып қалды ма еңсең,
Жылатсам демеп едім.
Жылаған жанды көрсем,
Жұбатсам деген едім.

Қарсы алмас сол баяғы,
Көктем де....

Қосылған жүрек қосағым едің, қос бұрым
Көзіндей болып көрінген маған ескінің.
Бетіңнен сенің сүйгізбей жатса, кеш, күнім,
Мерекесі көп, берекесі жоқ бес күнім.

Оңаша оймен отырып кейде кешқұрым,
Ғашықтар әнін жабығып....