Өлеңді айт дегенде тасып берем,
Мергендей көзден түзу атып берем,
Ағалар басын қосқан мәжілісте,
Әніне «Жонып алды» басып берем.
Айтылса көп өнердің.....

Жасыңнан талант қайнап, бойды кернеп,
Тұтанып от жалындай шықтың өрлеп,
Жаныңда тілдің тілі, өмір гүлі,
Бостандық бақытына тудың шөлдеп.
Көпіріп, күңіреніп, теңіз тулап,
Естіліп бақыт күткен.....

Асқар-асқар Алатау,
Кен кернеген сара тау,
Атандай аңша ала бас,
Өркештене өрлеген,
Бұлтқа бойын бермеген,
Күрделі көкше......

Түрлентемін ән шырқап заманымда,
Минут сайын алға өрлеп тұрғанымда
Жаңа тұрмыс, жаңа өмір аясында
Өлеңдетіп шаттанбай....

(«Заман-ай» әнімен)

Теңбіл аспан төгіліп дарияға,
Сәуле шашып көк жібек қонды ұяға.
Көк теңіздің көсілген қиыры жоқ,
Жатыр шалқып көз жетпес бір қияда.

Қайырмасы:
Кемелері советтің,
Сол теңізде.......

Күн суық қыстың күні, даласы қар,
Жол оңап жүргізбейді тағы да тар.
Жүк салып арық атқа өлең айтып,
Келеді ыққа қарай Кәрібай шал.
Жүк тартып келе жатты Кәрібай шал,
Жалғыздың бейнет көрсе жоқ қой амал.
Жеткенде бір оқапқа.......