Бұл жерде Сырымбеттей тау бар ма екен,
Малға жай Жеке көлдей қау бар ма екен?
Селт етіп оң қабағым көтерілді,
Көңілді қалқам келіп аулар ма екен?

Ақтоқты,кеткенің бе шыныңменен,
Тар жерде бал беруші ең тіліңменен.....

Ал ұста, Әлмағамбет, қолға қалам,
Денсаулық, берсін қуат, Хақ Тағалам!
Артыңа аз да болса, бір сөз қалдыр,
Бір нұсқа шежіре сөз, келсе шамаң.
Жаз жинап, тарихтан көргеніңді,
Есітіп, бұл туралы білгеніңді.
Кейінгі жас буындар шамаласын,
Сенің де не кәсіпте жүргеніңді.
Жазып көр, атаң қазақ шежіресін,
Сірә, сен бұл туралы не білесің?
Бастап бер, білімпаздар өзі өңдер,
Несіне ойға қалып, кідіресің?!
Хадис—Хақ расулдың жанған шамы,
Түсініп, татқандарға тәтті дәмі.
Бұйырды «Әлім Құда әл сәбихум
Тиғл әл файс бүгіттамай»*....

Ортамызда Төлеген тұрды жорға, ахау,
Сүрінбей ме боз жорға қазған орға, әгугәй. (2 рет)
Қыз Жібекті ойласаң нең кетеді, ахау,
Орамалы тұрады бес жүз жорға, әгугәй. (2 рет)

А-а-ай,
Айың тусын оңыңнан,
Жұлдызың тусын солыңнан.
Хабарсыз кетсең тым ұзақ,
Сансызбай шығар соңыңнан.....

Ендеше қара батыр, қара батыр,
Туылған көптен жалғыз дара батыр.
Қарашы сипап тұрып кер құласын,
Аяғын, жал-құйрығын тарап жатыр.

Ахау, қызғыш,
Көңіл бұзғыш,
Отырса қасында бір қыз
Қымыз құйғыш......

Өлеңім ағайынды, абысынды,
Қамшымның сазға тастап, сабы сынды.
Жүруші ем жас күнімде асау тайдай,
Қартайып енді менің сағым сынды.

Ой, ідігай,
Әттең, қалқа, қайтейін,
Күнім ай-ау......

Сірен тартыр сілекей шөлдегенде
Көздің жасы көл болар еңірегенде
Күндіз күлкі көрмеймін,түнде- ұйқы,
Ішкен асым батпайды сен дегенде.

Қайырмасы:
Бұлбұл құсым,
Болса болсын, дей салшы,
Құрбың үшін.....

Сағынғанда жарыңа
Жіберіпсің орамал
Жабырқасам, жаныма
Жәрдем берген сол-аужал.

'Сәулеме' деп жазылған
Орамалда сөзің тұр.
Сонда сенің сағынған
Мөлдіреген көзің тұр. .....

Сағынғанда жарыңа
Жіберіпсің орамал
Жабырқасам, жаныма
Жәрдем берген сол-аужал.

'Сәулеме' деп жазылған
Орамалда сөзің тұр.
Сонда сенің сағынған
Мөлдіреген көзің тұр. .....

Сағынғанда жарыңа
Жіберіпсің орамал
Жабырқасам, жаныма
Жәрдем берген сол-аужал.

'Сәулеме' деп жазылған
Орамалда сөзің тұр.
Сонда сенің сағынған
Мөлдіреген көзің тұр. .....

Қолыма қалам алдым хат жазғалы,
Бiрталай заман болды халық озғалы.
Жақсылар, құлақ салып тыңдасаңыз,
Дейтұғын жетiм көдек сөз қозғалы.
Ертеде бiр шал болған Түркiстанда,
Бейшара қасiретпен өткен онда.
Екi ұлы қолқабысар жас едi әлi,
Күн кешiп жарлылықпен, болған кемда.
Жарлы шал жүрушi едi жусан шауып,
Байғұстың кемтарлықпен көңлi ауып.
Жусанды әдетiнше шауып жүрiп,
Ол жерден бiр жұмыртқа алды тауып.
Шалда бар адал малдан жалғыз түйе,
Оған да жарлылықпен болған ие.
Қолымнан бұл шыққанда болмайды деп,
Жанындай сақтар едi оны сүйе.
Бiр күнi жусан артып базар кеттi,
Көрiңiз онда болған ғадалеттi.
Алдынан қарсы шығып бiр бай жөйiт оған:....