Аспантаудан асып көктің дерегі,
Аспан жаққа қашып кеткім келеді.
Айғайтастан дауыс салсам.....

Шағың ба бұл суынар,
Неге тұрсың қуарып?
Бақшада көп сұлулар,
Қайт көзіңді суарып.

Ізде бақтан сәулеңді,
Ора, бірін.....

Сарыарқаның белінде,
Ырғыздың құба жонында,
Жусанның түбін кемілген,
Бұйырғын жеп семірген,
«Жүйрікпін!» - деп делірген,
Құлағын тігіп.....

Уахабит деп Бекболат Қанайұлы,
Құйып жатыр санаға қалай уды?
Сүннет сүйген иманды азаматтың,
Таухид ұстап жүргені – бар айыбы!

Популист деп Бекболат Қанайұлы,
Қаңқу сөздің бар еді не қайыры?
Ұлшыл адам үндемей....

Шалқыған айдын шалқардай
Көл тартылды көзінен.
Сандуғаштай сайраған
Тіл тартылды....

Мені ертіп жетектеп,
Осы күнге жеткізген.
Бізді бағып өсірген,
Аман болсын жан әжем.

Бір күн өтті , оралмас өкінемін ,
Жасымашы жүрегім өтінемін .
Көңілдегі арманым өлең болса
Қалайша мен шамымды өшіремін .

Ойларымды ойласам таусалмаймын ,
Жыр жолына түсірмей.....

Терезе алды құлпырды
Қызыл, сары, көкала,
Шешек атты гүл түрлі,
Үйір болды көп ара.
Қызыға қарап.....

Мен жердемін.
Ал сен ше, Көктесіңбе?!
Тарланым-ай, тентегің жоқ па есіңде?..
Жұлым-жұлым жүрегін.....

Екіндіде сүйгенде сырғамды нұр,
Сол бір күйден жанымда тұнған дүбір.
Бақытымның бұрымын өзім өріп,
Жасап алған бір қызбын....