“Ана” – әрбір адамның жарық дүниедегі ең жақыны, жанашыры, қадірлісі, қамқоршысы ақ сүтін беріп аялаған жанын да аямаған ардақтысы.
Ана – жүрек, жүректі құдіретте.
Ана – тірек, тіректі құрметте,
Ана – шыңың, шыңыңа сағынып жет.
Ана – күнің, күніңе табынып өт. –
деп айтқым келеді.
Ана - туралы ойды айтып жеткізу мүмкін емес. Әркімнің өз анасы бар, және де барлығы өз аналарың жақсы көреді. Дәл сол адамдардың қатарында менде бармын. Ана – мен үшін осы жалған өмірдегі ең асыл адам. Анам маған өмір сыйлағаны үшін ол кісіге өмір бойы алғыс айтып өтетін боламын. Ана.....

Адам өмірге келгеннен соң, ес біліп, есейгеннен кейін алдына қойған белгілі мақсаты болуы керек. Білім алу, мамандық таңдау, ата-ана алдындағы парызын орындау. Ал, көрінгенге қызығып, анаған ұқсасам, мынаған ұқсасам деп жүрсе,ол адам өз бейнесін, өз болмысын жоғалтып, өмірде өз орнын таба алмай қалады. Сондықтан Абай атамыз айтқандай "Әсемпаз болма әрнеге" оқу оқы, білім ал, "Сен де бір кірпіш дүниеге кетігін тапта бар қалан".

Ілем менің ,
Түнермегін – шерлі анам,
Сені күтіп жатыр алда кең далаң.
Мен де қалдым арман – тауға бара алмай,
Сен де қалдың арнаң толмай сорлаған.
Сен жыладың Балқашыңа.....

Оқушым! Өзің соңғы толға сырды:
Ел қашан қалдырғалы ол ғасырды?!
Ал сонау ата күйшін, өз қасыңда,
Жүрегің жүрегімен жалғас ұрды.
Білесің, жазғырарда....

Аналық ауыр парыз атқардың да,
Атыңа қыз қалдырып батқан мұңға,
'Есімің жер үстінде өшкен жоқ деп
Әкеме барған бетте мақтандың ба?
Аналық ауыр парыз....

Жезқазған — жыр қайнарым,
мыс балқып қойнауында тулайды ағын.
Көзіндей батыр мінез бабалардың
ұлы — мәрт, қызы....

Ала қашпай, елірмей,
Әдемі ырғақ тауып бір
Қап-қара бұлт......