Жасыл бояу шашырап тұр дәл бүгін,
Сенімсіздеу ұсынып тұр тал бүрін.
Әр бүршіктің дірілінен сеземін
Таң нұрының қалдығын,
жапырақтар тағдырын.

Аша ма екен өмір маған бар сырын,
Келер күннен дәметеді.....

Өлу деген - ең жеңіл жол,
Өмір сүру қиын бірақ.
Болғың келсе, ертегім бол,
Ажал болу қиындырақ!

Өлгім келсе, жаным шығар,
Жан шығару.....

Мен сені Тәңірден сұрадым, мама,
Осы арудың құрсағына бітемін деп.
Мен сен үшін талай жыладым, мама,
Ақынның анасы боп өтеді деп.

Мен сені жұбата алмаймын, мама,
Арайлы бір таңың атады деп.
Мен бұл өмірді ұната.....

Саған бәрін айтар едім,
Сөз таба алмай қиналам.
Үмітсіздік – шайтан еді,
Арманыма сыймаған.

Саған бәрін білдірер ем,
Бүлдірем деп.....

Менің жұмық көздеріммен бір кісі
Жылап отыр...
Сондай оның күлкісі.
Жұлдыздардан тәспі тартар түн бойы,
Иығынан пыр-пыр етіп пір-құсы.
Тілеулеске көкте тұрған Айды алып.
Көлеңкелі көңіліне қайғы алып,
Кірпігімнен тамшылаған.....

Аппақ рояль. Аппақ төсек.
Райхан гүлдер жұпары.
Ақ төсекте ару жатыр, басылмаған құмары.
Ақ бөлмеде ақ парақтар шашылған,
Әр парақта сенің бейнең-сыңарын...

Қызыл шарап. Шылым демі. Әуен-жыр.
Терезеден сығалаған әлем тұр.
Қарашықтан шашыраған.....

Ғарыштан шашылған күйге бір,
Сенімен түсімде биледім.
Аппақ нұр дірілдеп иеді,
Біз тұрған нүктенің жиегін.
Сол бір сәт...шуақты түсімде,
Біз ендік періште пішінге.
Бұйығы бұлттардың ішінде,
Айналдық ақ көбік.....

Теміржол вокзалы – қоштасу алаңы,
Тағдырдың мазағы – аспанның амалы.
Бейтаныс жолаушы – бес күннің қонағы,
Елемес ешкімді, ешкімнің жанары.

Дәл бұлай болмаған, дәл кеше, сәл бұрын,
Әлдебір бір діріл.....

Ауа болып сіңер едім өкпеңе,
Өкпелеме, өтінемін,
«Кет» деме!
Мені жұтып тыныстасаң болғаны,
Маған басқа керек емес ештеңе!

Аптап күнде ыстық буға қастасып,
Су боп енсем таңдайыңмен.....

Жүре бермей өмірдің көшіменен,
Есім кетіп, сүйді екем несіне мен?
Жұлдыздар да ендігі жұбатпайды,
...Ай жатыр шалқасынан есінеген.

Ауламда күбірлейді құлаған нұр,
Құлаған нұр, сезім бе жылаған бұл?
Түн кейде жұбататын.....