Өлеңдер

Назды, нәзік, ақ сәуле,
Көздің жасын исең-ау!
Елжіреп жас жүрегің,
Мендей болып....

Ақынның өшті әр демі
Жаныңның сырын бүкпеген,
Бітіпті тірлік сөйлемі
Өлім деген нүктемен.
Тапсырып жерге денені,
Артына дастан сыйлапты.
Қағазға сыйған өлеңі
Қара жерге сыймапты .....

Кейде-кейде шындық айтып ақырып,
Алмайықшы асау ойды шақырып.
Асау ойдан тілің.......

Өтіп жатыр зымырап күн тізбегі ,
Бабалардың рухы бар бір кездегі .
Егемен ел —- Отаным мықты тірек
Қандай жарқын көңілді ел біздегі .

Шаттығымды арқалап мен келемін ,
Тәуелсіздік есігін ....

Домалап, домалап келедi
даланың жел қуған қаңбағы.
қалды артта төбе, ой белеңi,
мақсаты белгiсiз алдағы.

Жынды жел — қаңбақтың құдайы,
тiл қатпай, ырқына......

Сарбаздардай сап түзеген ұрысқа,
Бұлттар көшіп бара жатыр шығысқа.
Беу ,бұлттар, Алатаудың.....

Аспан шәйдай. Жанымда қырық қайғы.
Күн де майдай, ал мені жылытпайды.
Тайлы бие сауғанның сабасындай
көңіл тақ-тұқ. Ішті ыза шыбықтайды.
Аз халқымның тағдыры жыртық әлі,....

Сайрасаң, бауырларым, мендей сайра,
Бақытты өмірінде күндей жайна,
Құлпырған ұлы күннің жұлдыздары,
Сәулеңмен күнмен талас.....

Үй – сарай өткізердей хандар күнін
(мұндай жай – біраз жұртқа арман бүгін),
сыңғырап бұлақ үні, Күн әйнектен
төгеді біздің үйге таңнан нұрын. ....

Сырдың бойы, құтты, рабат мекенiм,
сенде тудым, сен деп мәңгi өтемiн.
Ала шаңың тозаңындай алтынның,
басқа жақтың ұжмағын мен не етемiн?

Ыстық маған боз жусанды қырларың,
бидайықтар ысқырады......