Өлеңдер

Естігенмен көңілің толмайды екен,
көзіңменен көргендей болмайды екен.
Беу, туған жер, жылына......

Күдік көп, сезік те көп, үміт те көп.
Дем берер қос қолтықтан жігіт Медет.
Енеді бойға қуат құдірет Сенім,
Қажытқан сәл сейілсе ауру дедек.

Күреске шығарады мияттасың,
Тағдырлас, намысы......

Дала шерін қоңыр әуен кернетіп,
Қалың ойға апарады-ау селдетіп.
Қазақ мұңын санамызға құйдырған,
Мына Қобыз – жанды кетті тербетіп.

Қазақ сырын бұдан артық кім білген?!
Қоңыр үні оза шабар.......

Береке кетіріп,
Ауырдым өтірік.
Апам да,
Атам да,
Әкем де,
Көкем де —
Бәрі де қиналды,
Жаныма жиналды.
Ұсынып асымды,
Ұстады басымды.
Халатты дәрігер
Келгелі әбігер.
Кеудемді тыңдайды, Сұраудан тынбайды:
— Ішің бе? .....

Туған Торғай, қала Торғай, қарт Торғай,
Көкірегің көне сырға неткен бай.
Мен де аналық кұшағында ерке өстім,
Сенің жомарт пейіліңнен шет қалмай.
Әлі күнге маған ыстық әр үйің,
Әр үйіңнің адамдарын танимын.
Әр аулаға ізін тастап кетіпті
Кешегі бір жалаңаяқ....

Басымнан бермесем де билігімді,
Үлкенге ұмытпаймын илігуді.
Жол берем кішілікпен кісілікке,
Тізгіндеп жөн-жосықсыз......

..ал ғайыпта Ақжайыққа келді күз.
(Соңғы күні кездесіп ек тамыздың).
Енді қашан көретінім белгісіз,
Сізді, жаны ізгім!

Шақырымдар алыстатпас араны.
Екі қала – екі бөлек.....

Ауру дендеп, арқансыз
Тар төсекке таңылып,
Күн тәртіптен жаңылып,
Бармақ шайнап пұшайман,
Жатқаным-ай сан ұрып!

Қуық тұтпас дертімді,
Ішімде жатқан......

Лә Илләһа Иллалла – иманымыз,
Бір имандай болмады жиғанымыз.
Күн деген бір әмірге жолыққасын,
Паякун енді біздің болғанымыз.

Тыныштық құшқан шартарап,
бір сілкіністі күткендей ғалам
ішіне демін тарта қап.
Ойларға жүкті.....