Өлеңдер

Сен және мен...
Арамызда сезім нұры көлденең,
Еріндерді табыстырар шөлдеген...
Сұлу сағым ұшып шығар ғарышқа,
Біздер жатқан бөлмеден...

Сен және мен...
Жүректерде тілектер...
Демімізде самал жел.....

Сұлудай белі бұралып,
Толықсып, толық сыланып,
Даланы жауып егін тұр
Еңбектен өскен алтындар,
Қып-қызыл бидай жалқындар...
Қанша байлық.....

Құлыншағым, сөйледің!
Шықты-ау тілің!
Жарығым, құйттай күнім!
Тіліңдегі "ападан" басқасын мен,
айым – ау, ұқпай тұрым!
Айдындаймын.....

Қыстағы
байсалдылық былай қалып,
Жайықтың суы
жатыр.....

Аттанарда алыс жолға,
Тапсырды әкем аманатын.
Серт етіп мен де алдым қолға,
Әкемнің берген «асыл затын»
Сұстандырған суық лебі,
Соғыс жылы, қыстың кезі.
Әкем сонда аймалап мені,
Аманат еткен мынау еді сөзге .....

Байлық-ай, сенің ызаң өтті-ау маған,
Не қылдым өшігерлік, жаным, саған?
Мені көрсең жирендің, теріс қарап,
Әкеңнің менде құны бардан жаман.
Әлі жаспын, не қылдым өшігетін?
Ойың жоқ, мені.....

«Сұраушының сүйген асын кім берер»
Барға - ырза,
Жоққа - сабыр, күн көрер.
Өкінемін, өшігемін несіне,
Тірі жүрсем, маған кезек бір келер.
Осылай деп ойламағам басында, .....

Шарықтай бер болашаққа, қанат қақ та, самға бір,
Алаңсызсың бала шақта, әр күн құяр жанға нұр.
Ата-әженің, әкесінің, анасының шаттығы,
Сенің бүгін туған күнің - сен алтыға толған ұл.

Бірде қиқар, бірде ойынпаз, ал таңғалтар бір ісі,
Әр ісіңнің үлкендерді қуантады дұрысы.
Сенің бүгін туған күнің.....

Қаршығаны мақтағаны
Бір кісінің қаршығасын ит өлтірді. Бұ кісі көп жылады. Жылап бұ өлеңді айтты:

Айтамын Құдайдан соң Мұхаммедті,
Сібірде көкжал салды көк жендетті.
Тоғыз түлек болғанда, топ қазды алып,
Қазасы көкжендеттің.....

Айта кеп приказда
Барлық халді,
Қыздыра сөйлеп,
Отан сүйген жанды,
Сез аяғын тойтарды
Былай Маршал:
«Армия!
Тыңда!
Менен,- деп,- команда!
Қалың жау,
Айналаны тұрған......